Dag 4: Gat in de ozonlaag ?

Normaal is een jetlag een verschijnsel waar je 2-3 dagen wat last van hebt, echter die 12 uur met Nieuw Zealand, zijn wonderbaarlijk makkelijk te verwerken. 1 keer wakker, maar voor de test bewusteloos.

Omdat we niet elke dag in restaurants etc willen zitten, hebben voor onze overnachtingen een mix genomen van hotel,hostels, bed and breakfast en kamers. Nu blijken bij al deze tenten een kitchenette te zitten waar jezelf wat kan prutsen en koken. Dus gisteren hebben we maar een bezoek gebracht aan Kmart om daar wat spullen in te slaan. (borden/pannen/basic stuff). Bij de lokale AH (heet hier Countdown) wat spullen voor ontbijt etc ingeslagen en klaar is kees.

Vanochtend was het weer een beetje erg hollands, of te wel regen…. Maar goed we zijn naar de westkust gereden (Tasmaanse zee) en via een paar parken daar ook inderdaad belandt. Zodra je Auckland uit bent dan zit je ook echt in the middle of nowhere. Zeer smalle wegen, (zeker voor die Rav4) laatste 10 km onverhard, en je ziet ook geen mens meer. Wel veel vogels, in mooie kleurtjes. We zijn geëindigd op een zwart strand, daar waar de Tasmaanse zee die grote vijver die voor Auckland ligt vult. En inmiddels was de regen vervangen door een mooie blauwe lucht met wolkjes. Dus wij een halfuurtje naar het strand gewandeld….zitten we s ‘avonds met een rode kop (nee geen drank op) en rode armen… wat blijkt nu: en daar hadden we niet aangedacht,dat dat gat in de ozonlaag dus blijkbaar nog steeds bestaat, en dat dat dus mooi boven nieuw zealand ligt. We gaan de komende dagen dus maar mooi met zonnebrand factortje 30-50 aan de gang.

Nu zijn wij wel liefhebbers van een bakkie koffie, en in die middle of nowhere plaatsen is helemaal niets en zeker geen koffie tenten…. Dus weer een les geleerd s’morgens koffie meenemen.

De middag hebben we doorgebracht in Davenport aan de overzijde van de baai van Auckland, prachtige victoriaanse houten huizen en gezellig sfeertje. (en wel een koffie tent !!).

Zoals gisteren gemeld hadden we een Toyota Rav 4 meegekregen, die van alle moderne snufjes is voorzien. (Lane control, blijkt ook handig te zijn wanneer je per ongeluk verkeerde weghelft opdraait, ze rijden hier links….) Voor de rest een zeer intelligente TomTom en naast heel veel ruimte ook iets anders waar ik echt een kwartier nodig had om te zien hoe het nu in elkaar stak. Die bak heeft geen contactsleutel, maar een knop aan/uit. OK to zover geen problemen, maar als dat ding dan eindelijk uit hebt, dan moeten de deuren op slot…. Op zich knopje drukken en hoor 1 x toeter en dan zit de zooi op slot. Maar zoals het een goede Nederlander betaamt check je toch nog even of de deuren echt dicht zitten. Bij het trachten te openen van de voordeur, bleek die gewoon open te staan… ok nogmaals geprobeerd en nogmaals resultaat het zelfde. Toen op een helder moment de autosleutel op drie meter van de auto gelegd en nogmaals geprobeerd… inderdaad alles blijft op slot. Zit er blijkbaar een proximity op die sleutel die zodra je maar dicht genoeg bij de auto staat en je hand richting deurknop beweegt dan gaat dat ding open. Handig als je het weet, lastig om het te vinden.

S’avonds zelf maar wat eten in elkaar geknutseld en daarna nog even downtown gegaan voor een bezoekje aan de beroemde spacetower.

Morgen gaan we Auckland achter ons laten en dan het gebied van coromandel door rijden, op weg naar de metropool van Hahei.

De foto's komen eraan,heb wat problemen met de PC en te weinig geheugen bij waarbenje, komt goed.
Jullie horen nog van ons.