Dag 29: Van vreemde stenen tot RAV in paniek

Vandaag vertrokken uit Twizel op weg naar Dunedin, wat de 4e stad in NZ is en gelegen aan de oostkust. Het weer is de hele dag van goede kwaliteit geweest, blue sky met een paar wolken. Simone is weer eens verbrand…

Onderweg een bezoek gebracht aan de Lonely Shepard kerk in Takepo. Dit is een van de meest gefotografeerde dingen hier. Inderdaad flink wat mensen, maar we waren net op tijd , want er kwamen twee bussen met van de allochtonen uit Japan/China aan.

Nu wil ik niet zeuren over onbeschofte toeristen (duitsers met bierbuiken en schreeuwende amerikanen zijn hier heilig bij) maar die aziatische lui zijn een klasse apart. Volgende observaties:
1. Ze kijken altijd chagerijnig
2. Hebben de meest onmogelijk petten op, of een paraplue voor de zon
3. Als je 1 aziaat ziet, dan volgen er nog twintig.
4. Reizen altijd in bussen, minimale groepgrootte 20
5. Bij een wandeling lopen ze drie breed, en verdommen het om aan de kant te gaan
6. Mocht je een grote boer horen of een scheet/roggel, dan loopt er een aziaat dicht in de buurt
7. Ze maken een pokkeherrie als een stel kakelende kippen (is ook wel inherent aan hun tonatie van hun taal)
8. Verspillen terra bytes aan geheugen op hun iphones en fototoestel, door elke busgenoot minimaal in drie standjes voor elk uitzichtspunt te fotograferen.
9. Wil je zelf een foto maken zonder deze mensen dan moet je echt je best doen, want ze gaan er gewoon voorstaan.
10. En het zijn er heel veel (70% van de toeristen hier valt onder de bovengenoemde categorie)

Na Tekapo, prachtige velden met bloeiende lupinen gezien. We waren op zoek naar die kleine waggelende vogels die hier blijkbaar voorkomen. Nu blijken die pinquins s’ochtends hun nest te verlaten , de hele dag op zee te vissen en dan s’avonds te retourneren. Dus de kans dat je zo’n beest overdag aantreft is eigenlijk nul. Wij toch eigenwijs naar zo’n strand, en we zagen wel wat sporen richting zee, maar geen pinquin te zien. Totdat Simone met haar haviksogen tussen de rotsen een exemplaar ontdekte. (had waarschijnlijk de bus s’ochtends gemist) en die konden tot op 1 meter benaderen. Leuke ervaring… Ook nog een paar zeeleeuwen tegen gekomen op deze tocht.

Daarna doorgereden naar de Mouraki Boulders (moet je maar effe googlen)… Daar liggen aan het strand zo’n 40 stenen ballen , perfecte ronde shape, diameter tussen de 50 cm en 2 meter. Niemand weet waar die dingen vandaan komen en wat het nu eigenlijk is. Was wel een mooie ervaring, hebben foto’s bijgesloten.

Van de Mouraki Boulders doorgereden naar Dunedin. Nu hadden we in folder van Dunedin iets speciaals gelezen, wat we onze RAV niet wilden onthouden. Voor diegene die wel eens in San Francisco zijn geweest, daar heb je de Lombart street, welke claimed de steilste straat van de wereld te zijn.

Man dat is een simpele oprit in vergelijking met de Baldwin street in Dunedin. Dat ding stijgt 1 meter per 2,5 m lengte (35% helling)… Ze claimen dat dit de steilste straat is van de wereld. Nu heeft onze RAV 2,5 liter onder zijn hoedje, en we vroegen ons af of ie dat wel ging halen. We zagen wel een paar andere mensen een poging wagen, met een aanloop van een paar honderd meter.

De RAV in zijn 1 gezet en vooruit de geit, op 80% van de straat ging de RAV toch bijna over zijn nek, maar we haalden het net. Er af is net zo iets als boven aan een zwarte piste staan, met de wetenschap dat de zwaartekracht wel zal werken, maar het einde niet echt te voorspellen valt. Was wel mooi.

S’avonds lekker in het centrum gegeten, simpel hotel downtown. Morgen gaan we weer op weg naar Queenstown.