Dag 1/2/3: Een beetje gaar

Tja met die tijdzones (+12 uur) schuif je zo bijna drie dagen in twee. Aldus begon onze trip op Zaterdag middag, met de vlucht naar Dubai. De koffers hadden een record gewicht door de spullen van Simone.

Afgelopen jaren zijn wij eigenlijk altijd bij de KLM blijven hangen, maar de vrienden van Emirates hadden toch echt wel een beter aanbod (zowel in tijd als in kosten). Je kunt inderdaad wel voor 900 Euro, maar dan zit je zo’n 42 uur met kluit chinezen en moet je ook binnenlandse vluchten maken in China, visum gedoe etc. Dus de Emirates hadden een hele grote bus ingezet (380) waar je zo’n 600 man in kwijt kunt. Een ding viel ons direct op, namelijk bij KLM zijn al de stewardessen van het type, Nederlandse polderkuiten en geen poespas. Maar de dames van de Emirates hadden zich uitgedost met soort van tulband met een sliert vitrage. Een soort mystieke 1/8 boerka. De dames zijn geselecteerd wie de mooiste bruine ogen heeft en volgens mij hebben ze een contract met Lancome. All die dames hebben me toch een partij lippenstift op met een fel rode kleur waar flipje van Tiel jaloers op zou zijn. Maar goed service niveau is erg goed.

Nu hebben de vrienden van Emirates een slimme truuk uitgehaald om als die passagiers aan hun stoel te kluisteren…. Namelijk je voorziet gewoon elke passagier met een touch screen van 19 inch, knalt er 1000 films op en een grote collectie muziek ,plus gratis wifi en internet, nou dat werkt dus. Geen hond die nog uit die stoel komt.

Dan sta je na een uur of zeven vliegen op Dubai (om 01.00 uur, hartstikke druk, terwijl Schiphol op dat tijdstip helemaal verlaten is) en een uur daarna met een volgende bak zo’n 17 uur naar Auckland. Onderweg is er nog wel een plaspauze van een uur op Bali, waar alle lippenstift dames worden vervangen door een nieuwe pas geschilderde club. Weet niet of de chauffeur ook wordt afgelost.

De vluchten van Dubai naar Bali en door naar Auckland, waren wel van een hobbel niveau dat je je kopje koffie maar beter in de hand kon houden dan op je tafeltje.

Aangekomen op Auckland (Maandag ochtend 06.00 uur lokale tijd), maar even bij de taxfree vrienden twee flesjes gescoord. (om een of andere reden mocht dat niet op schiphol en dubai) en een telefoonk
Koffers van de band gesjoord (waren inderdaad beide voorzien van het label Heavy, ter voorkoming van herniaklachten bij de kofferboys.

Onderweg moet je formuliertje invullen wat je allemaal denkt in te voeren…. Nu heb ik bij mijn ouders een paar keer een aflevering gezien van Bordercontrol….. Dus we waren gewaarschuwd en een nieuw zeelandse cel of een financiële donatie leek ons geen goed plan. Dochter Simone had redelijk was wensen opgegeven. Dus wij nemen dat mee….
Zit daar zo’n ambtenaar (waarschijn aan zijn hoofd te zien, zo drie maanden voor zijn pensioen) die nog eens wil vlammen. Ik had netjes aangegeven, candies, Sauzen en Mayo en een brok echte Goudse kaas. De man dat allemaal netjes genoteerd, en zag er geen probleem in. Mooi dachten wij dat gaat goed…. Maar dan moeten al die koffers weer door een X-ray heen en zag een overijverige jonge ambtenaar een aantal vreemde voorwerpen in mijn koffer. Hem uitgelegd dat het Mayo en sausjes , maar dan wel van een echt merk (D&L) Had Avocado Mayo, Mayo met pesto, vier andere sauzen en een grote fles Samourai (laatste voor Alex) meegenomen. De beste man moest het allemaal zien en vroeg of er voor hem ook nog een potje inzat. Heb hem maar gezegd dat we met een stevig export programma in Oceanie zijn begonnen en dat ie nog effe geduld moest hebben.

Auto opgehaald, blijkt dat je een internationaal rijbewijs moet hebben, en die hadden we niet…. OK met een soort van expres service dat ding ergens laten maken en toen was alles weer in orde. We kregen een spiksplinter nieuwe Toyota RAV 4 mee (hadden eigenlijk iets kleiner besteld, maar met al die koffers kwam dat niet verkeerd uit). Paar dingen in Auckland bekeken en naar de westkust gereden waar zwarte stranden blijkt te hebben.(Plaatsje Piha voorde liefhebbers)

Nog even een mexicaan gedaan en nu slapen, wetende dat Nederland zich nu al weer aansluit in de file.

Tot het volgend relaas. (Foto’s komen morgen)