Dag 27&28: Moeilijke klim tot prachtige beelden

Normaliter houdt ons verslag op bij dag 24… drie weken vakantie is wel het max wat er hebben genomen afgelopen jaren. Maar goed nu we met Simone op pad zijn begint eigenlijk weer een nieuwe vakantie, is wel heel apart maar bevalt eigenlijk heel goed….

Gisteren zoals gezegd Simone opgepikt (Alex moest weer gewoon werken) en op pad langs richting Twizel. Daarbij kwamen we langs Cromwell, waar zich een hoge concentratie van wijnboeren bevindt. Effe iets om te onthouden voor onze terugreis. Het gebied naar Twizel is wel leuk hoge heuvels in een groen landschap waarin geen boom te vinden is. Komen we halverwege een uitkijkpunt tegen, goed dan stap je uit en klik daar een foto zoals de rest dat ook doet. Maar voor ons stond een afrastering waar de bedrading opzij gebogen was en toegang verleende aan een pad naar de top van de berg. Nu zagen we wel wat mensen wat moeilijk naar beneden komen , maar goed toch maar omhoog gelopen. Lopen was eigenlijk niet het juiste woord voor een (groot) gedeelte van de route,de helling werd steiler en de helmgras plukken waar je aan kon vast houden werden korter… Na wat ademhaling correctie pauzes (of te wel gewoon buiten adem) boven aangekomen. Toen ontdekten we ook dat de echte route naar het uitkijkpunt compleet ergens anders heen liep. Goed die zelfde berg weer afgedaald (waarbij nuttig gebruik gemaakt van twee bij LIDL aangeschafte wandelstokken) en zonder kleerscheuren bij de auto belandt. Simone had last van de kuiten….. Mooi avontuur maar moet je niet te vaak doen.

Doorgereden (Annemarie reed, en Simone voorin, Benny boy de gids raadplegen voor bijzonderheden) richting Twisel. Ben had gezien dat de Clay Cliffs misschien wel aardig waren om even te bezoeken. Was 30 km , maar dat was geen probleem. Onze RAV werd helemaal enthousiast toen bleek dat 28 van die 30 km onverharde weg was met grote stenen. Aangekomen bij de Clay Cliffs, nou ja vlak bij … staat er een hek op de weg dat dit Private is en dat we 5 dollar moesten doneren in een of andere box. Die hebben we nooit kunnen ontdekken, dus die 5 dollar hebben ze nog tegoed. Komen we bij de Clay Cliffs aan (stonden nog een paar andere verdwaalde buitenlanders),en hebben de wandeling gemaakt. Blijkt het een soort van (mini) copie te zijn van Bryce Canyon uit de US. Echt prachtige rotsformaties met diepe spleten. Mooie ervaring !!

Daarna uiteindelijk terecht gekomen bij ons motel, in de wereldstad Twizel. Goede tent met een mooie kamer en een bubbelbad (daar hebben dames dus goed gebruik van gemaakt). Thuis gekookt en slapen voor het avontuur van morgen.

Vandaag op tijd opgestaan, en het weer was niet geheel de voorspelling. De voorspelling was bewolking en wat spatjes,maar wat bleek, blue sky…
Dus dat gaf de burger moed en wij op weg naar Mt Cook (de hoogste berg in NZ). Prachtige uitzichten op het meer en de bergen !! Aangekomen in Mt Cook village, naar de Glacier Encounters, waar we een tocht met een boot op het glacierlake van de Tasman Glacier hadden geboekt. Met een aantal andere reisgenoten met een bus naar het meer, 1,5 km lopen er daar lagen een aantal gele banenenboten met een 200 PK motor aan de achterzijde. Wij erin en inderdaad langs de gletsjer en ijsbergen gevaren, uitzicht en ervaring was erg goed. Paar foto’s toegevoegd. Nu zaten wij achterin die banaan, op zich geen probleem , mooi uitzicht etc. Gaan die autochtoon voorin (de chauffeur luisterend naar de naam Jerry) het in zijn hersens halen om vol gas te geven, waardoor de voorzijde van de boot zich ruim boven het water begaf , maar de achterzijde de omgekeerde beweging maakte. Gevolg BSA zaten met natte kleren na een douche van gletsjer water van 4 0C…

Daarna nog een hike gedaan van 11 km naar een ander gletsjer lake, prachtige route, veel foto’s gemaakt. Moe maar voldaan terug gereden naar ons bubbelbad motel.

Morgen gaan we hier vandaan en gaan we richting Dunadin, waar achterlijke stenen liggen (Mouraki boulders) en van die pinquins rondlopen met gele en zwarte ringogen… we gaan het zien.