Dag 3 : Een lange dag met bulten

Vandaag zouden we naar Petra rijden (gepland ongeveers 240 km), dus met frisse moed met de bolide de ochtendspits in Amman overleeft. We wilden eigenlijk op weg naar Petra een paar zaken bezoeken, Mount Nebu, wat mosaic spul in Manabe, een tweetal kastelen en dan eindigen in Petra.

Die mount nebu is wel apart verhaal, na ruim een uur hadden we dat ding gevonden ( zou 29 km zijn nou mooi niet). Dit blijkt het punt waar Mozes blijkbaar een heel tijd geleden het beloofde land had gezien. Nou het uitzicht was echt mooi maar een bak kaal, stenen, bergen geen boom te zien. Omdat nu het beloofde land te vinden.

Na deze berg terug gereden naar Manabe, waar blijkbaar een paar mozieken de eeuwen hebben overleefd. Komen we daar aan, was de beste man in het hokje van de tickets blijkbaar zeer verrukt met het bezoek ( waarschijnlijk de enige van de hele dag) dat hij spontaan zei loop maar door... wij de kerk in en vonden inderdaad een paar heel grote jigsaw puzzles onder het stof. Je mocht er niet dicht bij komen. Staat ineens die kaartjes man naast ons met een plantenspuit... Wenkte ons en deed de hekken open... daarna liepen we we dwars door die legpuzzels heen van 1300 jaar oud. De beste man spoot met zijn planten spuit delen nat, waardoor de orginele kleuren weer te voorschijn kwamen. Zie foto’s.(komen morgen heb problemen met uploaden ) is erg leuk eigenlijk

Daarna verder naar het zuiden gereden, naar kasteel in Karak. Wij hadden echt geen voorstelling van het gebied onderweg, maar blijkbaar is dat hele gebied een hoogvlakte (1000-1200 mt) met grand canyon achtige spleten, was onverwacht heel indrukwekkend. In Karak kasteeltje gedaan, en daar na doorgereden naar shabak kasteeltje nummer twee.

Nu wordt de weg van vandaag betiteld als Kings Highway. Nu is volgens dat woord High gelinked aan de hoogte en niet aan de kwaliteit. Dat King gaat ook nergens over. Nu hebben de Jordaniers iets geleerd van de Mexicanen , namelijk het aanleggen van topa’s in grote aantallen en op niet aangegeven plaatsen. ( een topa is een rij van bakstenen die je drie hoog over de breedte van weg plaatst en dan een laagje asfalt erover heen om het geheel onzichtbaar te maken). Als je daar met zo’n 80 km over heen gaat, dan kan je 30 meter verderop je carterpan oprapen. Die fout maak je maar een keer. Dus ook in Jordanie is het heel goed staren of er niet zo’n ding opdoemt...

Vandaag geeindigt in ons hotel in Petra na 300 km waar we de komende twee dagen de boel een beetje gaan verkennen.

Wij doen later wel verslag.

Groetjes