Dag 9 & 10: Van damherten tot monnikenwerk

Weer een verslag van twee dagen dan maar. Gisteren na ons wederom vroeg ontbijt (met twee soorten vis) de spullen in Fitty gegooid en op weg naar Nara. Een combi van rode wegen en groene wegen. Annemarie was de chauffeur vandaag en kon Ben lekker de kaart lezen (we hebben maar een paar simpele stratenboeken aangeschaft om beetje nadien te kunnen raadplegen hoe we hebben gereden).

In de middag aangekomen in Nara, zoals eerder vermeldt de oude hoofdstad in de Edo periode. Was daar toch echt wel druk met toeristen, ook veel niet japanners. (tussen chinesen en andere aanwezige autochtonen kunnen we geen onderscheid maken). Nog even vlug een tour gelopen tussen de bekendste hotspots daar. Er staan daar op zo’n 50 km2, een vijftal World Heritage sites, dus eigenlijk een groot museum.

De avond afgesloten met een onvervalste (goede) pizza voor Annemarie, en een groene curry voor Ben, om de sleur van de noodles te doorbreken.

Vandaag weer vroeg om de drukte voor te zijn en inderdaad om 08.00 loopt er nog geen hond bij de tempels. Wat er wel lopen bij de tempels (allemaal in een heel groot park gelegen) zijn herten. Er lopen zo 1200 van die beesten ( ter vermaak van een ieder) rond en die worden zo beetje als heilig beschouwd

.Om jullie een lange lijst met tempelnamen te besparen maar een aantal foto’s bijgesloten. Maar een tweetal hebben toch wel iets speciaals, de grote hal van Boedha, (Daibutsu-den, zie Google) is het grootste houten gebouw van de wereld, met daarin een achterlijk groot beeld van Boedha en een paar van zijn vriendinnen. Zeer imposant, en met ongelooflijk mooi verbindingconstructies van houten palen en pinnen om het geheel overeind te houden.

Even verder op staat de Kasuga Taisha (Google) een shrine (grafplaats) waarom heen zo’n 2000 stenen lantaarn staan (hoe krijg je het verzonnen), zie de foto’s

In de loop van de dag Nara achter ons gelaten en richting Koysan gereden. (wederom Annemarie en lekker smalle groene wegen).

De reden waarom we naar Koysan wilden gaan was het feit dat dit de bakermat is van het Shindo boedisme en als je echt veel tempels met monniken wil zien je daar moet zijn. Er zijn zo’n 55 tempels nog steeds bevolkt met die mannen in pijen en op houten sandalen en kale koppen.

Het leuke is dat je ook in klein aantal kunt overnachten bij de monniken, dat gaan we dus doen. Ons vanmiddag gemeld bij de Shojoshin-in tempel (de oudste > 1000 jaar oud, is ook wel te zien aan de inrichting…) en de grootste in Koysan.

Normaal kunnen we zo’n 30 man per dag kwijt, maar volgens mij is het (nog) laagseizoen hier want er waren misschien 10 gasten. Een heel (iets afwijkend) slipper protocol, mooie karatepakken voor de onsen, hier zelfs met een colbertje er over heen (beetje overdone), kamer gekregen, best groot met een paar Decathlon matrassen. Om 17.30 melden voor het eten, worden we in een privé kamer geplaatst (de andere gasten waarschijnlijk ook) en komt er zo’n in een pij gehulde kaalhoofdige niet engels sprekende monnik binnen met een viertal bladen met voor een ieder 16 verschillende gerechten, (alles is veggie) die je dan kan wegspoelen met een onbeperkte hoeveelheid groen thee. (dat laatste is gewoon echt niet lekker). Eten was erg goed moet ik zeggen.

Vanavond vroeg onder het futon dekbed, want morgen moeten we ons om 06,00 melden om de gebedsoefeningen van onze kale vrienden bij te gaan wonen.

We gaan het weer zien,dan blijven we nog een ochtend hier en rijden in de middag naar Kioto

(het weer hier is trouwens niet verkeerd, tussen de 24-32 graden, redelijk zonnig.)