Dag 18 en 19: Hoge bergen en zweetdruppels

Even een samenvatting van twee dagen. De reden was dat we gisteren van Chitwan naar Pokohara zijn gereden. (165 km) De eerste 30km hebben we 3 uur overgedaan, man man dat was echt niet leuk meer. Mochten ze volgend jaar een route nodig hebben voor de Dakar rally dan heb we er een gevonden. Op sommige plaatsen minder dan 10 meter zicht door stof. Op gegeven moment zat er zoveel stof op de voorruit dat je echt geen drol meer kon zien. Aan die oester naast mij gevraagd in gebarentaal of die hij die zwabberende dingen aan de onderzijde van zijn voorruit wellicht even een droge clean kon maken, nou die boodschap kwam niet over. Na 4 uur rijden, even een stop gemaakt en ik stiekem op de voorruit het woord “VIES !!”’ geschreven in die laag stof. Toen we weer instapten viel het kwartje in de hersenbol van Helmi, en hij ging rap aan de slag om met een doek alle ramen weer doorzichtig te maken. Problem solved.

We hebben de 165 km in zo’n 7 uur geklaard, en waren wel een beetje gaar van dat geklots en geschud in de Ford Fiest. De Helmi heeft trouwens volgens mij een genetische afwijking aan de lengte van zijn benen. Die vent zit zo dicht op zijn stuur, dat Annemarie achterin haar benen compleet rechtuit kan leggen.

Goed we zijn belandt in Pokhara (nee Ronald ik heb nog ter vergeefs gezocht naar Nepalese Pokomon, maar zeh ebben alleen de Yeti) en daar in een mooi hotel downtown.

Wij dachten dan Pokhara een kleine stad zou zijn, niet dus, blijkt de tweede stad in Nepal te zijn. (niet dat dat nu veel zegt). Mondiale stad, veel winkels (branded), stampvol met trekking shops,veel restaurants.

Deze stad ligt aan de voet van het al eerder gemeldeAnnapurna gebied. Nog hadden we de pech dat er nog al wat wolken velden waren die ons niet het beloofde uitzicht gaven om de mooie bergen. We hebben een glimps kunnen vastleggen op de foto. Ik denk als je hier met mooi weer bent , dan heb je werkelijk ansicht kaart achtige uitzichten. Doe bergen zijn echt loeihoog in vergelijking met de molshopen in de Alpen/Pyreneeën/Dolomieten/Karpaten. Het gekke is dat bijvoorbeeld Pokhara op 700 m hoogte ligt en dat de Annapura 1 zo’n 8025 m op 30 km ligt. Echt grote verschillen.

Pokhara ligt aan een wereldberoemd (in Nepal) meer met een diepte van 50 meter.

We hebben al ons achterhoofd een keer terug te gaan naar Nepal om het echt te zien en dan een trekking te doen (kan in Pokhara tot 5500 mt).

Dochters, we hebben nog even de verleiding gehad om een zipline te doen hier (1,8 km, 120km/uur over een ravijn van 610 meter diep), maar bij nader inzien laten we deze bucketlist items maar even aan jullie over.

Vanochtend maar weer eens een rondje hardlopen gedaan langs het meer. Vervolgens met een roeiboot een beetje dat meer overgecrossed.

Nu blijkt er een World Peace Pagode (waar er nu wereldwijd 85 van zijn gebouwd) op de top van een berg te staan hier. Volgens ingewijden was dat ongeveer een uurtje steil klimmen…. Dus wij lekker stoer,met een andere boot (nou ja boot er zaten meer siliconenkit gedichte gaten in dan planken), naar de overkant van het meer gevaren. (we hadden met die Oester afgesproken dat hij ons boven weer zou komen ophalen).

2 uur later en helemaal leeg kwamen er twee zombies aan bij de pagode, mens dat was me toch een takke eind, en alleen maar over glibberige mos stenen omhoog klauteren. Annemarie moest wel heel diep gaan (ook vanwege de long problemen), maar goed wel gehaald. Oestertje was er inderdaad en heeft ons weer heelhuids naar beneden gebracht.

Bart, mocht je overwegen volgende week naar dit gebied te gaan, dan adviseer ik je een dagelijks infuus met 650 ml Everst of Gurka bier……

In de namiddag nog naar Sarangkot geweest (de beste uitkijk op de Annapurna range) maar helaas het wolkendek wilde niet echt opentrekken.

S’avonds nog wat Happy Hour tenten gedaan (we blijven Nederlanders tenslotte), maar wat blijkt HH duurt hier van 13.00-23.00….. dus tijd genoeg.

Vanavond effe geen Nepalees of Indiaas voer maar gewoon een degelijk Italiaan. Annemarie een pizza met Yak cheese, en ome Ben een bak Tagiatella met kip. Komt het laatste gerecht geserveerd met getoast brood… rare jongens die Nepalesen.

Goed een bestemmng om zeker nog een terug te gaan. Morgen gaan we op weg naar Kathmandu. (200 km rammel en stamp werk denken we )