Dag 15: Door de rimboe naar de rimboe..

Vandaag vroeg op stap met Ashri richting Nepal, we vroegen ons al af waarom zo vroeg, de afstand was maar 330 km…. De normale wegen in India verdienen geen hoofdprijs maar deze rit was echt erbarmelijk. Free style driving volgens Ashri, nou letterlijk en figuurlijk. Als slingerend van de linkerbaan naar de rechterbaan, kuilen en andere weggebruikers proberen to ontwijken ,komje toch wel aan een gemiddelde van 30 km/uur.
Ondereg wat gegeten in een wel heel duistere tent, veel voer voor weinig roepies en het toilet kan je beter niet bezoeken.

Toen we zo’n 15 km voor de grens waren stond er ineens een rij vrachtauto’s stil op de linker baan, die blijkbaar allemaal het idee hadden opgevat om Nepal te gaan bezoeken. Twee keuzes ,of je sluit aan en dan ben je over twee dagen in Nepal (die chauffeurs zaten gewoon lekker eten te koken onder hun vrachtauto’s) of je gaat gewoon spookrijden en dat laatste gebeurde ook. Gewoon effe opletten als er een vrachtauto op je afkomt en dan even uitwijken.

Nu zijn wij in Europa natuurlijk Schengen gewend waar je hele familie en bagage eindeloos simpel over een landsgrens kan brengen. Nepal is van een andere soort van aanpak.

Zo’n 400 meter voor grens moet je met je paspoort een of andere immigration office in, waar de laatste 40 jaar geen schoonmaker, schilder is geweest. Wordt je daar aangestaard door een drietal besnorde niet echt geïnteresseerde Indiers…… Wij netjes Namaste zeggen en vragen om een stempel…. Zeg de meest intelligente van het stel, Do you want to Nepal ? Volgens mij ligt elk ander mogelijk land om naar toe te gaan minstens 1500 km hier vandaan, beetje retorische vraag,maar wij heel beleefd zeggen dat ons dat een goed plan lijkt.

De heren gaan vervolgens allerlei data bij elkaar vegen, waarbij persoon 1, de PC mag bedienen, persoon 2, bijna is slaap viel, en persoon 3 de eer had om een mooie stempel in je paspoort te rammen.

Goed dan vervolgens denk je en nu Nepal in, dus niet…. Worden wij in een riskja gezet, onze bagage met Ashri in riskja nummer twee, en wordt de laatste 400 meter dus lopen aflegd. (was echt bloedheet dus die riskja man had het niet makkelijk). Kom je over de grens in Nepal, staat daar een auto klaar met Ashri 2, die de bagage in auto stampt en ons de weg wijst naar de Immigration Office Nepal. Ondertussen even afscheid genomen van Ashri, en ook wat geld gewisseld.

Immigration Office Nepal, is gehuisvest in een hok waar je in Nederland geen enkele douane beambte een uur in kan vasthouden, zonder dat hij zijn ontslag inlevert. Wederom drie kerels, met een diverse etnische achtergrond. (Mongool/Indier/Tibetaan), die ons allerlei papieren gaven om in te vullen. Braaf ons best gedaan,en het zootje ingeleverd met 50 dollar. Dan gaan die paspoorten met een soort van rituele dans van man tot man, tot uiteindelijk ze er alle drie achterkomen dat het wel goed zit. Mongool 1 plakt er een mooie sticker in, Indier 2, zet een handgeschreven krabbel overheen en Tibetaan 3, cashed de dollars, kijkt er nog een keer naar en klaar is kees.

Wij supertrots met onze stempels naar Ashri 2. Die gaan we voortaan Helmi noemen (heet voluit Helmut, dus waarschijnlijk wat duitse roots). Maar die man is een hybride van een Mongool/Chinees, en zijn Engels is niet verder gekomen dan Thank you etc. Wordt nog wel leuk met die kerel de komende dagen.

Hij bracht ons naar Hotel Nirvana, in de metropool van Bhairahawa (Niet op Googlen , zinloos) nou Nirvana was wel een redelijke overschatting van de oprichter van die tent… Volgens ons zijn we de enige gasten, wat als voordeel heeft dat er altijd drie man voor je te beschikking staan.

Effe simpel gegeten en morgen gaan we met Helmi naar Lumbini de geboorteplaats van Boedha en dan door naar Chitwan National Park voor de Rhino’s en de tijgers.