Dag 14: Van as tot …..

Goed zoals gemeld moesten we vanochtend vroeg op voor een kanotocht over de ganges met een opkomend zonnetje. S’ochtends om 05.30 is Varanasi redelijk verlaten en reden we in 5 minuten naar de old town ipv de 40 minuten van gisteren. Bij de grote Dasaswamedh Ghat, aangekomen blijkt de kano te zijn veranderd in soort van houten sloep, die nog net blijft drijven, met daarop een hakkepuf diesel, die de mannen even manueel moeten aanslingeren.

By the way er zijn blijkbaar 84 Ghats aan de kant van Varanisi van klein tot groot. Langzaam hakkepuffend met de onze Titanic langs de Ghats gevaren, daar vele mensen zien dippen (eenmalige onderdompeling tot en met je kruin), of die zich zelf een goede schrobbeurt geven met zeep, of een eind gaan zwemmen (en dan bijna onder onze boot terecht komen), of die de was gaan doen, of zitten te mediteren. Al met al een bont gezelschap, weinig kleren en een hoop lol. Het zonnetje was inmiddels ook op en gaf wel wat aardige plaatjes.

Bij Ghat nr 25 omgekeerd en op de stroom drijvend naar de grote wens van Annemarie, de Manikarnika Gath, DE plaats waar de crematies plaats vinden. Met gepast respect vanaf de boot gekeken naar de rituelen hier. Dit is van een andere nauwkeurigheid dan dat we in Delhi hebben gezien, er gaan hier per dag zo’n 180-200 mensen op in de vlammen. 8 vuurplaatsen, dus het is echt dringen.

Als je in de straatjes er om heen loopt moet je ook soms effe aan de kant voor of een koe of een familie met een overleden familielid boven hun hoofd. Er lag me daar toch een pak hout klaar voor al die crematies niet normaal. Wij zijn in de buurt van deze Ghat van de boot afgestapt om binnen door terug te lopen naar het centrum. Lopen we pal aan de achterkant van de Ghat, en vraagt de gids of we misschien wat dichterbij willen kijken….. Annemarie vond dat wel een strak plan en dan sta je twee minuten later tussen die vuren …. Man man, in Delhi lag de persoon nog een beetje onderaan in de brandstapel, hier is het gewoon snel klaar zijn, een flinke bak hout, daarop stoffelijk overschot en dan afdekken met een laagje hout. Dus we keken even nauwkeuriger naar de vuurplaats en naast ons en stonden bij oog in oog met het zwartgeblakerde hoofd van Opa…

Ze verbranden hier maar drie uur en dan gaat de rest de ganges is, heupen van vrouwen en de borstkas van mannen schijnen hier wel tegen te kunnen die gaan dus als botten de rivier in…

Voor mij het meest onthutsende moment was dat er een hond naast mij liep op die vuurplaats, die een stuk van gewaad in zijn bek had en zich tegoed deed aan een stuk bot…. Inderdaad, soms vallen er stukken bot uit de vuurplaats en hebben de honden te eten.

Navraag bij onze guide leerde dat ze in India geen enkele waarde hechten aan het stoffelijke van een lichaam, het is allemaal de geest waarom het draait.

Laatste maag omdraaiend ritueel is dat wanneer er iemand overlijdt de oudste zoon met een scherpe bamboe stok drie gaten moet aanbrengen in de schedel van de overledene om de geest vrij de ruimte te geven om het lichaam te verlaten. Deze laatste ceremonie vind altijd thuis plaats, direct na het overlijden.

OK genoeg van deze verhalen….

Nog eens aan die gids gevraagd of er geen epidemieën zijn in Varanasi naar aanleiding van die smerige bende, antwoord, wij hebben een goed ontwikkeld immuun systeem…

Vanmiddag nog even met tweetjes de oude stad ingedoken op zoek naar mooi oude koppen voor foto’s.

In de avond nog een hapje (indiaas natuurlijk) gegeten met Ashri.

Morgen onze laaste dag in India en gaan bij Lumbini Nepal binnen….