Dag 4: Verbrande mensen, voetzolen en mooie tempel

Gisterenavond waren we beland in een restaurant, zeer modern, maar met klassieke niet engels sprekende obers. (oberinnen zien je hier bijna niet), Eten wat goed, typisch Indiaas, maar ondanks ons verzoek om de gerechten een beetje te dimmen met de spices, ging er alleen al met het voorgerecht een literfles water door heen. Moeten we nog even aan wennen denken we.
Vanochtend even lekker hardgelopen (binnen op een band, want buiten lopen hier is echt niet leuk,vanwege temperatuur,luchtverontreiniging en plotseling overstekende Tuktuks. Afkoelen in het zwembad en een goed ontbijt om de dag door te komen.
Ashwani man, stond al weer om 10.00 op de stoep voor een rondje specialities in Delhi. Nu weten de meesten van jullie dat Annemarie een nogal een bovenmatige interesse heeft in begraafplaatsen in de landen die we bezoeken. Dus wij vragen aan Ashi of hij een begraafplaats kan bezoeken, staart hij ons een beetje ongelovig aan…. Denkfoutje, 85% van de mensen hier zijn Hindi en die worden niet begraven, maar worden verbrand en de resten worden dan subtiel aan de stroming van de dichtstbijzijnde rivier toevertrouwd. Dus hij stelde voor om naar het grootste crematorium van Delhi te rijden, (lag toevallig wel aan de rivier, is wat makkelijker voor het uitstrooien). Goed daar aangekomen kwamen de lijken netjes ingepakt met kleren en bloemetjes voorbij. (we zijn er een uur geweest, hebben 5 crematies zien starten etc). Annemarie was helemaal onder de indruk van de rituelen. Uitleg van Ashi gaf wat verduidelijking over de achtergrond,rituelen etc en dan begin je toch wel behoorlijk wat begrip te krijgen waarom ze dit doen. Maar het blijft toch een vreemde gewaarwording als je naast zo kring mensen staat, met het slachtoffer in het midden. De hele gemeente stapelt het hout er zorgvuldig over heen, en zoonlief heeft de eer om de brand aan te steken. (als er geen zoon is dan mag een neef deze taak op zich nemen) 8 uur later is het vuurtje uit en komt de familie met schalen de as resten ophalen om die dan in grote schalen aan de rivier toe te vertrouwen.
Nu was die crematie plaats (Ghat) een hele grote, met zo’n 45 brandputten. Daarnaast hadden ze ook zo’n 20 “moderne”uitvoeringen met een metalen rooster en gasbranders….. Vrouwen (als bezoeker) zijn een zeldzaamheid bij deze gelegenheden. Annemarie kreeg ook wel ogen op zich gericht.
We hebben nog wat meer onsmakelijke tradities vernomen,maar dat vertellen we een keer mondeling.
Op zich is het proces zeer efficiënt en eco vriendelijk volgens Ashi, na het overlijden wordt de crematie binnen 24 uur uitgevoerd en na 36 uur is het afgerond. Daarnaast zit er wel een hele riedel traditie aan vast die 11 dagen duurt.
Na deze openbaring zijn we naar een Sikh tempel geweest, dat was echt leuk !! Schoenen en sokken uit en een oranje tulband op je bezwete kop. (De eerste en de laatste keer dat ik Annemarie als oranje fan heb gezien). Dan effe lekker door een badje water lopen (waar zeker geen deinfectants heeft gezeten, dus open wonden aan je voeten is een afrader). Vervolgens moet je dan zo’n 50 meter over mooi wit marmer lopen…. Weet je hoe heet dat spul is in het zonnetje bij 36 graden ? Heet genoeg, om of de 50 mt sprint te verbeteren, of het uitvoeren van een spastische dans om het contact tussen je voetzolen en die grillplaten te vermijden. Man man wat doet dat zeer…
Binnen in de tempel echt een mooi schouwspel van gelovigen die relingen kussen, in diepe trance zijn en in kleermakers zit een gescheurde meniscus aan het oplopen zijn. Was echt indrukwekkend.
Nu moet je weten dat de Sikhs eigen ook eens soort leger des heils zijn, iedereen mag aankloppen, meedoen etc. Omdat Ashi bij ons was mochten we ook even achter de schermen kijken…. Zit daar een keuken achter die niet zou misstaan in een grote levensmiddelen fabriek (goed HACCP is niet volgens onze normen), met een productie van eten (vegetarische prut, met naan brood, drinken en nog wat ander ondefineerbaar spul) voor zo’n 10.000 maaltijden per dag… De hele zat vol met zo’n 800 man, 30 minuten eten dan de volgende ploeg…. Zaten 6 van die Sikhs alleen maar uien te schillen , maar geen tranen dal tot onze verbazing.
Na dit avontuur, ergens een hapje gegeten en een mooie tuin bezocht. S’avonds naar de trots van India geweest de Swaminarayan Akshardam (moet je maar eff googlen). Dit is over de top mbt beeldhouwwerk, goudverf en edelstenen. Zoveel dat het eigenlijk niet mooi meer is.
Een licht/laser show bijgewoond waar we niets van hebben verstaan, was wel aardig.
Dit was de laatste dag in Delhi,morgen op weg met Ashi naar Jaipur….
Door een foutje van de server staan de foto's van vandaag helaas bij dag 3.. sorry