Dag 17 : Uitgesloten en ferries

Goed vanochtend weer fris opgestaan, we zouden Simone ophalen, die dan haar sleutels kon gaan inleveren. Maar er was effe een kink in de kabel, normaal in Nederland zijn WC’s voorzien van een slot waarin dan zo’n mooi rood deel verschijnt als de WC bezet is (en dus de deur op slot). Echter in die campers (maar eigenlijk overal in de VS en Canada) hebben ze een of ander achterlijk palletje op de knop van de deur bevestigd, waar mee je de deur kunt afsluiten tegen ongewenste bezoekers. Maar je kan dit palletje ook indrukken en dan de deur dicht meppen, waardoor jij buiten staat en de deur op slot zit en je dus met geen mogelijkheid die WC meer in kan. Dit hebben hedenochtend proefondervindelijk bewezen…. Op zich geen probleem, mits Annemarie haar medicatie in de WC kastjes stond. Om de bloeddruk de komende dagen toch een beetje in toom te houden, moest die deur wel open. Ok goede raad is duur, want je sleept geen gereedschap kist mee naar Canada. (wat Benny boy normaal wel doet in Europa, want je weet nooit). We hebben een lokale technical guy kunnen traceren die wel op een klus was, maar als we naar hem toe zouden rijden ons wel zou kunnen helpen. Als dus gedaan, en enig sloopwerk, was het geheel gedemonteerd en de deur weer open. Alles weer in elkaar gezet en een plakbandje over dat slot geplakt.

Wat verlaat simone opgehaald, die is vervolgens met Annemarie de skilift ingedoken om boven de sleutels in te leveren. Daarna een verlaat ontbijt er in geknald, en op weg naar de Ferry in Horseshoe bay. Daar aangekomen, bleek onze camper ineens gegroeid te zijn van 28 naar 30 feet volgens de beste man met zijn meetlint. Dan val je in een iets duurdere categorie, maar je hebt het voordeel om dan als nummer 1 de boot op te gaan (en dus ook als eerste te verlaten).

Na 2 uur overtocht aangekomen in een nat Nanaimo, wat boodschappen gehaald. Nu is Annemarie geen liefhebster van vis, Simone wel….. Laten ze nu in dat dorp, gerookte zalm verkopen welke eerst in een bak whiskey en/of Tequila hebben rond gedobberd…. Dat leek ons wel wat als borrelhapje. Inderdaad goed spul en zodanig lekker dat zelfs Annemarie het te eten vond

Nu hadden morgen gepland naar Port Renfold te gaan, echter bij het bestuderen van de kaart blijkt dit een weg te zijn (160 km) waarop je alleen met en 4W drive auto een beetje uit de weg kan, nu hebben we al redelijk wat ervaring met onze bus, maar dat lijkt ons een station te ver. Dus even de highlights bekeken, en nu blijkt tussen hier en Victoria, het op een na grootste wijngebied van Canada te liggen. Dus dat is best een acceptable alternatief leek ons. Gaan we morgen verkennen, samen met een potentiele hike.

Simone is zo trots dat ze boven in mag slapen op haar 2 persoonsbed, met private flatscreen. Maar morgen eerst een heerlijk amerikaans ontbijt met scrammbled eggs and bacon.

Met schaamrood op de kaken heb ik gisteren wederom een verkeerde naam doorgegeven, Drie maal is scheepsrecht: Devin Olsen is echt de juiste naam.