Dag 12: Een stevig ontbijt tot bezette plekken

Vanochtend vertrokken richting Ellisburg, maar eerst even langs de Dennie voor een onvervalst amerikaans ontbijt. Met twee pancakes, thickcut strips of bacon, hashbrown potato en een paar eieren om het cholesterol op peil te houden, weggespoeld met een jumbo glas appelsiensap (je ziet Dave dat mijn vlaams aan de beterende hand is) en twee mokken koffie met een volle buik achter het stuur gekropen.

Gisteren hadden we 400 km bomen achter de rug, vandaag was het voorafje 250 km graanvelden en aardappels, Onze slaapplaats zou zo ongeveer midden tussen deze velden staan. Na een ampel overleg besloten om dan maar gelijk door te stomen naar Seattle. Dan zijn we een dag eerder in Whistler, daar is goed weer voorspelt voor woe-vrijdag en kunnen we met Simone nog wat hikes gaan doen op zoek naar beren en cougars.

Dus het gaspedaal iets langer ingetrapt gehouden, (470 km) onderweg toch wel een paar aardige doorkijkjes en uitzichten gehad. Komen we in Seattle aan, echt een grote stad, waar je met zo’n camper niet echt makkelijk uit de voeten kan. We hadden s’ochtends naar de camping in Seattle gebeld (echt makkelijk zo’n US sim kaartje, hebben we in een oude iphone gepropt en je kunt onbeperkt bellen in de US en Canada, plus 6 Gb data. Dus we gebruiken dit als wifi hotspot in de camper, echt makkelijk) om de oude reservering om te zetten, en de camping in Whistler verlengd met een nacht. No problem, via email de reservering gekregen. (voordeel van internet in de camper).

Komen aan bij de camping in Seattle, hello sir sorry but mixed up some reservations and we don’t have a spot available. Ok, net 300 mile achter je kiezen en dan aan de kant van de weg moeten staan leek ons geen goed vooruitzicht. De dame achter de balie gezegd dat we toch echt een valide reservering hadden, en benieuwd hoe ze dit ging oplossen.

Ok 25 minuten later, komt de dame terug met de boodschap ze plek 27 gaan vrij maken voor onze lieve camper. Maar dat ontruimen duurt dan nog wel even 20 minuten, op zich geen probleem we hebben toch vakantie (en een plek om die bak te stallen). We staan dus netjes in onze bus voor de ingang te wachten, komt er een kerel in een jeep aanrijden. Stapt uit en loopt recht op onze camper af. (we hadden inmiddels dat bordje met nr 27 aan onze spiegel gehangen). Ik had mijn raampje van de deur nog openstaan, en de man vraagt of wij plaatsje 27 willen gaan bezetten. Ik beleefd geantwoord dat dat wel het plan was. Ja maar ik sta daar voor drie dagen met mijn camper (zo’n asociale grote slide out bus) was zijn antwoord. Goed vervolgens denk je wat nu… Echter de man vraagt waar wij vandaan komen, wij lekker stoer, Nederland, weet je hoever dat rijden is… Zegt die man welkom to Seattle, ik disconnect mijn bus wel en ga buiten het park staan… Vriendelijke mensen die amerikanen.

Ok vanavond weer effe normaal gekokkereld in de camper….. en hebben de eerste kennismaking gehad met een wijn uit de Columbia Valley in Washington. Was eenn nplezierige ervaring, die om een herhaling vraagt. Even voor de insiders, die weten dat Annemarie een redelijke fan is van blauwe schimmel kazen (eigenlijk van alle kazen) en dat die amerikanen daar een saus van hebben gemaakt (St. Marie Chuncky Blue Cheese ) waarvan de eerste pot (geen kleintje) nu reeds leeg is. (er staan reeds twee nieuwe in de koelkast). Ronald/Dave wellicht een idee voor een nieuwe D&L variant ?

Ok morgen pakken we de bus en de trein naar Seattle downtown om de boel daar een beetje te voet te verkennen.