Dag 18 : Wederom gaten,een zoektocht naar Octa 94

Vanochtend vroeg begonnen met zwemmen (07.15) en het weer was wat beter geworden. (meer blue sky, lager dan 26 oC wordt het hier nooit). Toen hoorden wij ineens het balken van een ezel, op zich niet gek in een land waar 80% van het vervoer per paard/ezel/os plaats vind. Maar dit balken was wel heel dicht bij en bleek afkomstig te zijn van Poncha. (zoals gisteren gemeld).Nu is het verhaal dat Poncha de ezel (en marketing wise het punt van aandacht) is die ons hotel van afgelopen nacht “beroemd”maakt. (zie google op Poncha en Maridor de Maybele), Dat beest blijkt blijkbaar zijn vloeibare intake per dag vanuit bijna lege bierblikjes te nemen (naast volle bierblikjes) en we stonden dus om 07.20 naast een stomdronken ezel (of met een kater van de vorige dag) die ons vrolijk toebalkte (is dat nederlands ?).
Bij the way, mochten jullie ooit overwegen naar Cuba te gaan, dan svp Mirador de Maybele niet op de lijst zetten. Naast het ongedierte in de badkamer (de laatste beest heb ik nog s’nachts gevangen met een waterketel) was het diner een ongekende minimale ervaring maar het ontbijt brak wel het record door de afwezigheid van bijna alles. Met veel spaanse moeite een ei versierd en een kop thee…

Daarna via Holguin (leuke stad) naar Las Tunas gereden. Daar moesten we echt tanken anders moesten we die duitse bakhandmatig voortduwen. Nu lopen die duitse bakken op Octan 94 en rest van Cuba gebruikt Octan 84 of Diesel. Na een bakkie koffie in Las Tunas op zoek naar een pomp met Octa 94. Ok drie kwartier rond gereden en elke spoorweg overgang gezien en bijna elke straat alleen Cupet (de Shell van Cuba) en geen Octa 94…. Dus dan maar via de hoofdweg terug naar richting Camaguey en zien of een Octa 94 bron konden vinden. Goed net voordat de aanduwhandschoenen uit de A4 moesten doemde daar een Cupet op met het zo gewenste vocht.
Inmiddels waren we redelijk van onze route afgeweken en Annemarie zou wel een short cut nemen naar einddoel…. Dit werd dus 45 km lang gaten en kuilen.. Annemarie reed dus die heeft nu ruime ervaring in het slalommen met een A4.
By the way zoals jullie op de foto´s kunnen zien was er ook weer een enthousiaste pensionado in Las Tunas, die terwijl wij een bakkie koffie deden, het niet kon laten om onze bak weer te laten glimmen. Toen we aankwamen was hij nog bezig met de velgen, dus zijn nog even langs een paar winkels gelopen om de beste man de gelegenheid te geven zijn klus af te maken.

Daarna doorgereden naar Playa Saint Alicia (inderdaad de middle of nowhere) en ons daar geïnstalleerd voor twee dagen even niets doen (houden we toch niet vol..)
Spreken jullie morgen weer.